سطر هفدهم رمضان 94
بسم الله
وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ
و چهره‌ها براى آن [خداى] زنده پاینده خضوع مى‌کنند.
طه / 111
***
دلم بندگی می‌خواهد... دلم می‌خواهد سرم را بیندازم پایین و جز چشم نگویم... برای خدا تکلیف تعیین نکنم... بگویم هرچه تو بگویی... هرچه تو بخواهی... هروقتی تو بخواهی...
بندگی خیلی سخت است... خضوع خیلی سخت است... فروتنی خیلی سخت است...
من تا نفهمم تو چقدر بزرگی... کوچکی خودم را نمی‌بینم...
من تا خودم را به بالای قله نرسانم، کوچکی جایی که خودم هستم را درک نمی‌کنم...
بعضی وقت‌ها هست که از همه ناامیدی، از همه. آن وقت است که تازه داری الفبای بندگی را می‌خوانی... وقتی غم‌ها شانه‌هایت را خم می‌کند و سرت را، تازه داری شکل بنده به خودت می‌گیری...
خدایا... «طاقت» بندگی بهمان بده...
حافظ نوشت:
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند
ما را با درج لینک در وبگاه خود حمایت نمائید
یاعلی