سطرهای سفید

پاسخ:
جدی؟
سلام برسونید بش ;)

عید شما هم مبارک ماه بانو ^_^

پاسخ:
خواهش می کنم :)

پاسخ:
سلام :)
به نظرم توی متن های ترجمه نمیشه روی لغات دقیق شد، و بیشتر باید محتوای کلی پیام رو دریافت کرد، یا این که کاملاً به بافت اون زبان اصلی مسلط بود و متن رو زبان اصلی خوند. برای همین هم خیلی روی تفاوتهای عادت و ناخودآگاه دقیق نشیم به نظرم.
به نظرم کلیّت (نه کلِ) زندگی بیشتر آدم ها ناخودآگاهه. ناخودآگاه به دنیا میان، ناخودآگاه میرن مدرسه، ناخودآگاه میرن دانشگاه، ناخودآگاه میرن سرکار، ناخودآگاه ازدواج می کنن، ناخودآگاه بچه دار میشن، ناخودآگاه میمیرن...
شده یه وقتی که توی فکر و خیالید و مثلاً سالاد درست می کنید، همین جور که  از سر عادت گوجه رو قاچ می زنید و خرد می کنید، یکهو دستتون ببره؟! یکهو یه لرزی بهتون میفته و به خودتون میاید. اینجا همون جای زندگیه که آدم از حالت ناخودآگاه خارج میشه... زندگی بیشتر ما مث همون سالاد درست کردنِ از سر عادته. همه چیز رو حفظیم، همه چیز قابل پیش بینیه، همه چیز روال ثابت و منظم خودش رو داره...
اما بعضی اتفاقها  هست که زندگی رو از روال ناخودآگاه و قابل پیش بینیش خارج می کنه... مثل این که آدم اون کاری که قرار بود به دست بیاره رو از دست بده، مثل از دست دادن یه عزیز... اما این اتفاقها تو زندگی همه هستن، پس چرا باز کلیتِ زندگی بیشتر ما ناخودآگاهه؟
چون حتی این اتفاقها تا یه مدت کوتاهی عادات آدم رو سرپوش میذارن و حواس آدم رو جمع می کنن. اونی که عزیزی رو از دست داده، تا ده روز یک ماه بسته به میزان علاقه ش اصلا تا یک سال، هرچیزی رو که مربوط به اون شخص باشه اگر ببینه، منقلب میشه. اما بعد از چندسال، دیگه براش عادی میشه... می تونه لباسای اون آدم رو برداره تا کنه بذاره تو کمد در حالی که داره با موبایل درمورد مهمونی دیشب حرف میزنه و میخنده... برای همین این اتفاقا اثر دائمی نداره. خوشبختانه یا بدبختانه ما بندۀ عاداتمون میشیم.
چیزی که سخت تر به دست میاد، و سخت تر ازدست میره،  نگاه و جهان بینی متفاوته. به نویسنده ها میگن اگر هر روز از یه مسیر دارید میرید سرکار و هر روز همون چیزی رو ببینید که روز قبل دیدید، شما چیزی برای نوشتن برای بقیه آدمها ندارید، چون مثل اونا نگاه می کنید. باید هرروز چیز جدیدی ببینید، حتی یه برگ خشک جدید که به گوشۀ جدول اضافه شده صبح امروز... . مهم اینه که آدم «عادت نکنه»... حتی به این که شب بخوابه و صبح پاشه... و صبح که پا میشه مادرش رو ببینه و حوله ش همون جایی باشه که دیشب بود... آدم باید دائم برای خودش دست اندازهایی درست کنه که عادت نکنه... مث همون بریدن دست... این دست اندازها، تلنگرها، خارق عادت ها، آدم به آدم میتونه فرق کنه...

ببخشید طولانی شد :)

پاسخ:
بلی :)

:))

پاسخ:
همۀ دنیا در جایگاه کمکه...

پاسخ:
:)))))